Weekend Wandeltip
Niks zo fijn als even de natuur in als je veel binnen zit (te werken). Gelukkig zijn er volop mogelijkheden om alleen, met een vriend/vriendin of je gezin erop uit te gaan. Elk weekend daarom een wandeltip of stadspelgrimage van ons om mee op te laden.
16 jan | Naar de Tichelgaten
Een langere wandeling van 10,5 km. “Maar,” zegt Kees Nypels, “ook erg mooi, met veel diversiteit. Deze route gaat door de Molenpolder, door Herxen, over de IJsseldijk richting de tichelgaten en de steenbakovens. Op enkele plaatsen is er duidelijk rivierklei aanwezig op de bodem. Bij nat weer is dat best glibberig, dus zorg voor goede schoenen.” Tenslotte nog een tip: “Soms is de markering wat moeilijk te zien. Als je echt niets ziet, rechtdoor lopen en als er dan bij de volgende kruising geen markering is, teruglopen.”
Je start vanaf de parkeerplaats bij Windesheim (Windesheimerweg 2)
Volg de gele route
L 60 geel richting Windesheim
L 62 geel/paars rechtdoor
Over het spoor
Door Windesheim
L 72 geel over de brug
A 42 rechts geel/oranje
A 40 rechtdoor geel/oranje
A 41 rechts geel
Bij het einde van de dijk eraf en snel links aan deze kant van het spoor blijven
L 71 links geel/oranje
L 68 rechtdoor geel/oranje/blauw
L 65 rechts geel/blauw
L 66 links geel (Windesheimerweg
A 47 rechts geel
L 61 rechtdoor geel
L 62 einde
Impressie Buiten Kijken | Margriet van Kampen bij de ‘Tichelgaten’
Toen ik op een ochtend het verwaaide roepen van ganzen hoorde, wist ik: het is de hoogste tijd voor de 'Tichelgaten' bij Windesheim! En ja hoor, de stemmen van talloze ganzen en eenden klonken me als een begroeting van oude vrienden in de oren. Het geeft me op een één of andere manier een diep oergevoel. En het stemt me altijd weer dankbaar. Oeroude geluiden van vogels, die eeuwenlang gehoorzamen aan het ritme van de jaargetijden. Heen en terug, vanuit de vochtige toendra's en taiga's in Noord-Europa, waar ze broeden, naar onze streken om te overwinteren.
Ik hoor de kolganzen, met hun witte kolletje om de snavel en zwart gevlekte buik. Zij voeren letterlijk de boventoon met hun lachende, bijna keffende roep. Dan het schorre gakkende geluid van de grauwe ganzen, de wilde voorvaders van onze tamme gans. Hun roep, hun zwaardere uiterlijk en gezellige gedrag doen daar sterk aan denken. Nu hoor ik ook het melodieuze, vérdragende, trompetterende geluid van wilde zwanen, hoog in de lucht. En jawel hoor, ik zie de enorme vogels in één lijn langzaam afdalen. Ze landen op het water, als in een vertraagde film, statig met wijd uitgespreide vleugels.
Ze passeren een aalscholver, die zich op een rietpolletje met uitgespreide vleugels zit te drogen. Hij is de enige watervogel die dat doet, omdat zijn verenpak niet waterbestendig is. Als hij dit nalaat verdwijnt de isolatie en zou hij van de kou sterven!
Inmiddels zijn we bij de vogelkijkhut aangeland, waar we rustig en beschut allerlei vogels kunnen bekijken. In de verte is het water bedekt door een enorme groep smienten, een eendensoort met een hoog, hees, fluitend geluid. Opeens vliegen ze allemaal tegelijk op met hun blikkerend witte voorvleugels - het lijkt wel een bewegende abstracte Japanse prent! En daar zeilt me warempel een visarend voorbij met zijn ietwat geknikte vleugels. Groter dan een buizerd, maar slanker, witte onderkant, bruine bovenkant… Het was maar even, toen was hij verdwenen, achter de moeraswilgen.
'Tichelgaten' zo heet het hier, naar het oude ambacht. Tot in de zeventiger jaren van de vorige eeuw werd het ambacht hier nog uitgeoefend. ‘Tichel’ wil zeggen ‘tegel’ of ‘baksteen’. Sinds mensenheugenis werd hier klei gewonnen voor de vervaardiging van bakstenen. Zoals langs veel grote rivieren, vormden de uiterwaarden de natuurlijke voorraadschuur. In mijn verbeelding zie ik de arbeiders met een schep de klei uitsteken, gekleed in hemd en pilo-broek. Hun door zon, weer en wind verweerde koppen bedekt met een pet. De klei werd op een kar geladen, die naar de 'fabriek' reed. Daar werd de klei in klinkervormen geperst en heel voorzichtig naar de droogplaats buiten gebracht om op natuurlijke wijze te drogen. Als alles goed ging (bij plotseling slecht weer was alles vergeefs geweest) werden de gedroogde kleistenen in de fabrieksovens tot bakstenen gebakken. Het turfvuur werd tijdens zo'n cyclus wel 2 maanden onderhouden. Driemaal per jaar werd per oven de volledige cyclus afgewerkt. Het vervaardigen van bakstenen was al met al een zeer arbeidsintensieve klus!
Nu rust de oven, evenals de handen, wier vingerafdrukken soms nog zichtbaar zijn in onze bakstenen. De resten van de steenfabriek zijn nog te herkennen in het natuurreservaat. De weg er naar toe heet nog steeds de 'Fabrieksweg'. De natuur zelf heeft haar loop weer hernomen, de oude kleigaten zijn moerassen geworden, boordevol leven in elk jaargetijde.
Ook op zo'n grauwe regenachtige dag, valt er van alles te beleven buiten. Be-leven! Die oergeluiden van watervogels en wind, de soberheid van beelden en kleuren spreken de taal van verborgen levenskracht. Kracht om te leven vanuit het eerste begin.
19 dec | Zandhove (3,9 km)
Margriet geeft vandaag een impressie van de natuur bij Zandhove. Over bomen.
Adres: Hollewandseweg 17. Het is een wandeling 3,9 km en duurt ongeveer 1 uur. Kees zegt: “Voor mij is dit zo’n wandeling als ik bezoek heb dat er even uit wil. Heerlijk in de bossen en toch in Zwolle.”
De wandeling is gemarkeerd met rode merktekens.
Start bij paaltje L 40 op de parkeerplaats van Zandhove en loop richting Zwolle (kort stukje)
L 41 rood
L 52 rechts rood
L 51 rechtdoor rood
L 48 rechts rood
L 49 links rood
L 41 Einde
12 dec | Windesheim (12 km)
Margriet, onze eigen Nico de Haan, geeft een impressie van de natuur bij Windesheim. Kees Nypels heeft de wandeling uitgestippeld. Kees: “Deze keer een wat pittigere route van maar liefst 12 km. Neem hier 3 uur de tijd voor.”
Windesheim is goed per fiets bereikbaar. Adres: Windesheimerweg 2.
De wandeling gaat eerst door het bos Windesheim en daarna richting de oude IJsselcentrale Harculo. Daarna duik je rechts de polder in langs de wetering. Goede schoenen zijn belangrijk, want de grond is nat.
Kees heeft de wandeling samengesteld uit verschillende routes. Je let op de genummerde paaltjes met de pijlen. De kleuren geven een route aan, maar je wisselt dus regelmatig van route.
Start bij parkeerplaats van Windesheim (Windesheimerweg 2).
Loop eerst richting het spoor.
Nog vóór het spoor ga je bij paaltje L 62 naar links, route paars/oranje.
L 63 rechts paars/oranje
L 64 rechts paars
L 44 rechts paars/groen
L 45 rechts paars/groen/geel
L 46 rechts paars/blauw
L 47 over de brug rechts
A 13 rechtdoor oranje
A 14 rechts groen
A 43 rechts brug over
L 72 rechtdoor paars
L 62 einde parkeerplaats
Of https://www.afstandmeten.nl/index.php?id=2824534&fbclid=IwAR0P6aGtvGIgO2s8VEZgnXNaCMMN2jNrAZTY3Wae0ziutYn7BgffcT9vl2A Minder weergeven
5 dec | Rondje Van Bergen (4,5 km)
Vandaag een tip van Bastiaan van den Berg, programmamaker voor het klooster en bezig met het schrijven van een boek over broederkunstenaar Pater van Bergen.
"Pater van Bergen leefde van 1919 tot zijn dood in 1978 in Zwolle. Deze van oorsprong Bossche broeder was groot fan geworden van deze stad. Via deze wandeling loop je langs een aantal plekken waar hij zijn sporen heeft nagelaten als kunstenaar."
START DOMINICANENKLOOSTER: De kerk is geopend van ma. t/m za. tussen 13.30-16.30. Bijna alle ramen en wandschilderingen in de kerk zijn van de hand van Van Bergen. Bedoeld om in zijn woorden: 'afgezonderd van het nuchtere dagelijksche leven ongestoord in zich zelve keeren kan.'
HET REFTER: in de tijd van Van Bergen een gemeentelijke handelsschool, ter ere van het 25-jarig bestaan in 1936 plaatste hij er een glasinloodraam.
GEBOUW V. SOCIALE ZAKEN (Bloemendalstraat 7): Om de hoek bij Het Refter stond het voormalige gebouw van Sociale Zaken van de gemeente Zwolle hier plaatste Van Bergen in 1952 een glasinloodraam met het passende thema van de Wonderbaarlijk Vermenigvuldiging.
HOPMANSHUIS: Jarenlang onderkomen van Het Palet, de kunstenaarsvereniging van Zwolle waarvan Van Bergen mede-oprichter was. Wekelijks had men tekenavondjes.
HUDSONS BAY: Op deze plek stond ooit de Michaelskerk. Een prachtige neogotische kerk waarin Van Bergen ramen had aangebracht, al in zijn eigen leven moest hij er op toezien dat het werd gesloopt.
WAANDERS IN DE BROEREN: Van Bergen had een nauwe band met de familie Waanders, portretteerde verschillende familieleden en kwam er wekelijks op bezoek.
RK BEGRAAFPLAATS (Bisschop Willebrandlaan 62): Loop gerust even de begraafplaats op. De dominicanen hebben hier een gezamenlijk graf links naast de kapel. Op verzoek van Van Bergen werd gebroken met de traditie van dat moment om de broeders in Nijmegen te begraven, na hem werd het weer gewoner.
EINDE KLOOSTER: Loop vanaf de begraafplaats terug naar het klooster. Neem gerust nog even de tijd voor een kijkje in de kerk.
De route via Google Maps, vind je hier.
28 nov | Staphorsterbos (3,4 km)
Wederom een tip van Kees Nypels, wandelbegeleider vanuit het klooster. Kees tipt een wandeling in het Staphorsterbos. Opnieuw een wandeling die ook geschikt is voor kinderen. “Deze route was favoriet bij mijn kinderen en toen we nog een hond hadden. Overigens, tegenwoordig moeten honden hier aan de lijn. Vanuit Zwolle zou je zelfs nog kunnen fietsen naar het beginpunt. Het is net geen 20 km fietsen, gerekend vanuit het klooster. Langs de route staan bordjes met informatie. Ook vind ik daar elk jaar weer de grote stinkzwam. Dit is een bijzondere paddenstoel die uit een ei komt. Het ‘duivelsei’. De sporen zitten óp de zwam. Als ze rijp zijn kleurt dit bruin en ruikt naar bedorven vlees. Vliegen zijn hier dol op. Zo worden de sporen verspreid. Vaak ruik je het al, als je in de buurt van deze zwammen loopt. De route gaat door naaldbossen en heide. Bij mij is het vaak zo dat de route ten einde is voor ik het weet.” Op het einde van de route is er een leuk speeltoestel voor de kinderen."
Praktisch: De start is op de parkeerplaats bij de speelvijver ´Zwarte Dennen´, Vijverweg 7, 7715 PA Punthorst. Je begint op de parkeerplaats bij het paaltje Y60 rood. Volg steeds de rode paaltjes of pijlen. De wandeling is 3,4 km lang. Reken op 1 uur of iets meer als je tijd neemt om alles goed te zien.
22 november | Landgoed De Horte (3,5 km)
“Ik heb deze wandeling vaak met mijn kleinkind gedaan en met succes!”, zegt Kees Nypels wandelbegeleider vanuit het klooster.
De gele paaltjesroute op Landgoed De Horte, 3,5 km. Je begint op de parkeerterein van Landgoed de Horte (Poppenallee 39, Dalfsen).
Daarvandaan volg je de gele paaltjes. Al snel kom je bij een bijzonder bankje. Het bankje zweeft boven het water. ”Wie durft daarop te gaan zitten?” Daarna kom je langs het landhuis. Ga gerust de tuin in. Er zijn talloze appel- en perenbomen, veelal van oude rassen. Er is een druivenkas. Er zijn bijenkasten. Weer de tuin uit, kom je – als je geluk hebt-, nog een paar vliegenzwammen (rood met witte stippen). De vliegenzwam is giftig. Vroeger werd het rode velletje op een schaaltje met suikerstroop gedaan. De vliegen aten ervan en gingen dood. Vandaar de naam vliegenzwam. Maar z’n echte faam heeft hij te danken aan de kabouters die er op te ruste gingen. Jonge kaboutertjes schommelden liever dan dat ze rustten. “Krak.” Misschien vind je nog een gebroken exemplaar.
Wanneer je verder de gele route loopt, kom je bij een uitzichtpunt. Het einde is weer op de parkeerplaats.
Foto: dianawandelt.nl
"‘s Morgens bij zonsopgang. In de verte komt het spitsverkeer al op gang. Maar de stilte is juist daardoor meer merkbaar in de uiterwaarden. Stilte, gedragen door de zilverachtige glans van de bleke herfstzon op water en land. Stilte, gemarkeerd door de roep van ganzen die hun overnachtingsplekken op de grens van water en land verlaten om voedsel te zoeken in de weilanden. Zoveel ganzen en andere watervogels en steltlopers- zo’n rijkdom aan vogels! En meer dan dat: er zitten heel bijzondere gasten bij: dwaalgasten (zoals de roodhalsgans met zijn exotische tekening) of wintergasten die hier de kou in de noordelijke gebieden ontvlucht zijn. Maar je hoeft niet alles te weten om gelukkig te zijn. Gelukkig met de wisseling der seizoenen, zonsopgangen en zonsondergangen, mistige dagen, en dan weer schilderachtige wolken, enorme ‘levende’ wolkenpartijen van trekkende vogels, de kleuren in alle schakeringen van zonsopgang en zonsondergang. De ruimte en de vrijheid, die we nog steeds mogen beleven in dit land, in de natuur, ondanks coronamaatregelen. …. Of misschien dankzij de coronamaatregelen… de stilte?? Om je heen, in de straten, rondom de huizen, in je eigen huis… Ook in jezelf!?"
Een impressie van de Vreugderijkerwaard door wandelbegeleider Margriet van Kampen
Praktisch:
Laarzenpad Vreugderijkerwaard – 5 km. Tip: Doe goed schoeisel aan. Het heet niet voor niets ‘laarzenpad’. Parkeerplaats van Natuurmonumenten even voorbij de boerderij Vreugdehoeve, Zalkerveerweg 20. Je kunt een routebeschrijving hier downloaden.